 |
Foto1600 LENINO Bitwa stoczona w dniach 12-13.10.1943r. nieopodal wsi Lenino na Białorusi pomiędzy radziecką 33 Armią i walczącą u jej boku polską I Dywizją Piechoty im. Tadeusza Kościuszki /ok. 12400 żołnierzy/- a Wehrmachtem. W czasie bitwy zginęło 510 żołnierzy, 1776 rannych i 776 w niewoli niemieckiej lub zaginieni. Krzyż Bitwy pod Lenino wprowadzono ustawą z dnia 26.05.1988r., Rada Państwa nadawała go tylko uczestnikom Bitwy, nadawanie zakończono w dniu 8 maja 1999r. |
 |
Mauzoleum Pola Bitwy |
 |
Foto1601 Kwatera żołnierzy Armii Czerwonej W kwaterze Armii Czerwonej spoczywają żołnierze polegli w walkach lub zmarli na Ziemi Koszalińskiej do 1947r. Spoczywa tu 26 oficerów, 48 podoficerów, 209 szeregowych oraz 46 żołnierzy nieznanych. – Źródło: Cmentarze Koszalina -Ryszard Borkowski, Jerzy Grynkiewicz ,Wyd.UM Koszalin 1998r.Więcej: Kwatera powstała w 1966r. Obelisk zaprojektowali art.rzeźbiarze : M.Kuśnierz, R.Moroz, M.Zapolnik -zbudował inż. Andrzej Boniek. |
 |
Foto1602 Ppor. Stanisław Anglikowski – Lenino Urodził się we wsi Świnna, wywieziony na Syberię, W maju 1943r. wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im, T.Kościuszki – 3 kompania moździerzy,3 batalionu,3 pułku, pod Lenino w obsłudze moździerza – walczył przez dwa dni bitwy, przeszedł cały szlak bojowy Dywizji – ze stopniem st.szeregowy, zdemobilizowany w październiku 1945r., jako osadnik wojskowy objął gospodarstwo rolne w Mielenku – prowadził je do 1952r. , potem pracował w wojsku w Unieściu, potem w Ośrodku Szkoleniowym Kuratorium aż do emerytury w 1979r.Odznaczenia:Medal za Warszawę, Medal za walkę o Berlin, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal za Zwycięstwo nad Niemcami, Odznak”Grunwaldzka”. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/,awans na podporucznika w 1981r.Pochowany: Kwatera R-26, rząd 6, grób 24. |
 |
Foto1603 Ppor. Grzegorz Chomeczko – Lenino Urodził się na Kresach, Sybirak, W maju wstąpił do 1 Dywizji Piechoty,przydzielony do 8 kompanii,3 batalionu,2 pułku piechoty,w pierwszym dniu walki o Połzuchy został ranny,po kuracji w szpitalu skierowany do szkoły podoficerskiej, awans na kaprala, został dowódcą drużyny w 3 pułku piechoty, w walkach o Warszawę ponownie ranny, po kuracji w Otwocku wraca do swojej jednostki i walczy do końca wojny,zdemobilizowany w marcu 1946r. ze stopniem sierżanta, osiedlił się w Koszalinie, pracował w składnicy złomu, w latach 1960-1970 był portierem w Poliklinice MSW.Odznaczenia:Medal za Warszawę, Medal za zdobycie Berlina, Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk,Odznaka Honorowa „Grunwaldzka”, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Krzyż Bitwy po Lenino/1988/,awans na podporucznika /1981r./Pochowany: Kwatera P-25, rząd 13, grób 8. |
 |
Foto1604 Ppłk. Włodzimierz Cuckarew – Lenino Pochodzi ze wsi Sarny, Sybirak, Wcielony w 1941r. do batalionów budowlanych Armii Czerwonej, W maju 1943r. przeniesiony do 1 Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki, przydzielony do 1 plutonu, 2 kompanii, 1 batalionu, 1 pułku, Jako dowódca 4 drużyny w stopniu plutonowego walczył na kierunku Połzuchy/pierwszy i drugi dzień walki/, awansowany na stanowisko zastępcy dowódcy plutonu, walczył o Warszawę, zdobywał Wał Pomorski, forsował Odrę i walczył o Berlin, Od sierpnia 1945r. zawodowa służba wojskowa w Wojskach Ochrony Pogranicza – w Kołobrzegu, w Łazach, w Darłowie, w Mielnie, w końcowym okresie dowódca kompanii w Bałtyckiej Brygadzie WOP w Koszalinie , Od 1971r. na emeryturze, inwalida wojskowy.Odznaczenia: Odznaka Grunwaldzka, Odznaka Kościuszkowska, Br. i Sr.Medal Zasłużonym na Polu Chwały, Medale – Za Odrę, Nysę i Bałtyk, Za udział w Walkach o Berlin, Zwycięstwa i Wolności, Za wyzwolenia Warszawy, Odznaki wojewódzkie i koszalińskie, Br. Sr. i Zł. Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Krzyż Kawalerski OOP w 1963r. , Krzyż Bitwy po Lenino /1988r./Pochowany: Kwatera R-32, rząd 12, grób 3 |
|
Foto1605 Ppor. Edward Gurgurewicz – Lenino Pochodzi ze Zbaraża, Sybirak, W maju 1943r. wcielony do 2 Pułku 1 Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki, Jako dowódca plutonu walczył pod Lenino, w drugim dniu walki został ranny, po leczeniu szpitalnym wrócił do swojej jednostki i walczył o Warszawę, W trakcie przeprawy przez Wisłę pod Górą Kalwarią porażony wybuchem pocisku artyleryjskiego, przy przeprawie przez Pilicę ranny po raz trzeci – porażenie słuchu, Zdemobilizowany w 1948r.,Osiedlił się w Koszalinie, W latach 1948 -1971 pracował w Wojewódzkim Zarządzie Państwowych Gospodarstw Rolnych, Inwalida wojenny,Odznaczenia: Sr. i Zł. Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Zwycięstwa,Medal za Warszawę, Medal za Odrę Nysę i Bałtyk, Medal za udział w Walkach o Berlin, Krzyż Walecznych, Odznaka Grunwaldzka, Awans do stopnia podporucznika /1981/.Pochowany: Kwatera G-2, rząd 7, grób 4. |
 |
Foto1606 Ppor. Antoni Kałużny – Lenino Urodzony w Kadłubie, Sybirak, W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki,przydzielony do 2 kompanii ciężkich karabinów maszynowych 2 batalionu 3 pułku, jako taśmowy i celowniczy walczył w pierwszym i drugim dniu w kierunku na Trygubowo, Po bitwie został przeniesiony do kompanii zwiadowczej, Podczas walk pod Dęblinem wzięty do niewoli niemieckiej, na początku maja 1945r. został wyzwolony, Zdemobilizowany w 1946r. Zamieszkał w Rudzie Śląskiej, podjął pracę w kopalni Walenty Wawel jako górnik dołowy, W 1975r. przeszedł na emeryturę, W 1976r. osiedlił się w Koszalinie, był sztandarowym w poczcie kombatanckim. Odznaczenia: Order Sztandaru II klasy , Złoty Krzyż Zasługi, Br.Medal Zasłużonym na Polu Chwały,Medal za Warszawę, Medal za Odrę Nysę i Bałtyk, Medal za Berlin, Medal Zwycięstwa i Wolności, Odznaka Grunwaldzka, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/.Pochowany: Kwatera P-28, rząd 12, grób 19. |
 |
Foto 1606 a Płk Bolesław Kimak – Lenino
Urodził się na Kresach.Żołnierz Wojny Obronnej 1939r. w szeregach 23 pułku piechoty. Deportowany na Syberię. W maju 1943r. wstępuje do 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki,Przeszedł cały szlak bojowy w jednostkach artylerii od Lenino do czeskiego Melnika, Wyzwalał Pomorze/Człopa, Drawno,Łobez i Trzebiatów/, brał udział w boju o Berlin. Był zastępcą d-cy 50. pułku artylerii haubic 2 Dywizji Artylerii. Kilkakrotnie ranny. Po wojnie pozostał w wojsku – ostatnio na stanowisku z-cy dowódcy 14 Pułku Artylerii OPK w Poznaniu. W rezerwie od 1959r. Osiadł w Koszalinie – z Ziemią Koszalińską wiązały Go względy emocjonalne m.in. W Drawsku Pom. na Cmentarzu Wojennym spoczęli dwaj jego bracia. W Koszalinie włączył się do działalności w Lidze Obrony Kraju i ZBoWiD – był tu wieloletnim wiceprezesem. Odznaczenia: Krzyże: Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, wieloma medalami bojowymi i polskimi. Pochowany z żoną Noną: Kwatera P-1, rząd 2, grób 13.
|
 |
Foto1608 Ppor. Zygmunt Kiryłło – Lenino Zygmunt Kiryłło urodził się w Wołkowysku. Sybirak. W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki. Przydzielony do 3 kompanii 1 batalionu 3 pułku piechoty, walczył w pierwszym i drugim dniu Bitwy pod Lenino, w drugim dniu został ranny, leczony w Moskwie, po wyleczeniu uznany za niezdolnego do służby liniowej , przeniesiony do Centralnego Magazynu Inżynierskiego- służył do końca wojny, zdemobilizowany w 1946r. w stopniu sierżanta. Po wojnie jako osadnik wojskowy podjął pracę w Zakładach Piwowarskich w Lwówku Śląskim, potem w Zakładach Piwowarskich w Połczynie Zdroju – tu jako główny księgowy i na takimż stanowisku w Browarze Koszalińskim, Od 1964r. główny księgowy w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w Koszalinie, Przeniesiony służbowo do Wydziału Finansowego Urzędu Wojewódzkiego i następnie do Okręgowego Zarządu Dochodów Państwa i Kontroli Finansowej, potem do Izby Skarbowej w Koszalinie /w 1982r./ skąd odszedł na emeryturę.Odznaczenia: Br. Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”, Medal za Udział w Walkach o Berlin, Odznaka Hon. „Za Zasługi w Rozwoju woj. Koszal.” , Medal „Za Zasługi dla Koszalina”, Br.Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju, Medal 30-lecia PRL, Krzyż Bitwy pod Lenino, Krzyż Kawalerski OOP. Awans do stopnia podporucznika LWP 1981r.Pochowany: Kwatera R-32, rząd 20, grób 1 |
 |
Foto1609 Ppor. Józef Kołodziej – Lenino Urodzony w miejscowości Pomorzanka, Sybirak, W maju 1943r. w 1 Dywizji Piechoty im.T.Kościuszki, przydzielony do 2 drużyny 2 plutonu 2 kompanii 1 batalionu w 2 pułku piechoty, jako szeregowiec brał udział w bitwie pod Lenino na kierunku Połzuchy w 1 i 2 dniu bitwy , po bitwie w grudniu 1943r. przeniesiony do batalionu szturmowego do walki na tyłach wroga, w grudniu 1944 wyznaczony do kompanii ochrony Rządu PRL gdzie pełnił służbę do końca wojny, po wojnie służył w Urzędzie Bezpieczeństwa w Warszawie, w marcu 1954 zwolniony ze służby, podjął pracę w Koszalińskich Zakładach Napraw Samochodów, w 1978r. jako inwalida II grupy odszedł na rentę.Odznaczenia: Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”,Medal Zwycięstwa i Wolności, Odznaka Honorowa „Grunwaldzka”, O.H. „Za zasługi w rozwoju woj. koszalińskiego”,Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, Br.Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/,Krzyż Kawalerski OOP/1973/, Awans do stopnia podporucznika LWP/1980/.Pochowany:Kwatera P-2, rząd 18, grób 18 |
 |
Foto1610 st.sierż. sztab. Kazimierz Kruszyński – Lenino Urodzony we wsi Daniłówka, Sybirak, W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.T.Kościuszki, przydzielony do 1 plutonu, 1 kompanii, 3 batalionu w 3 pułku piechoty, Jako celowniczy ckm walczył w pierwszym i drugim dniu Bitwy pod Lenino, Awansowany do stopnia st.szeregowca, następnie walczył pod Dęblinem i Puławami, walczył o Pragę i tu został ranny – leczony w szpitalu w Otwocku, po powrocie do jednostki walczył o Jabłonną, o Warszawę, w lutym1945r. przeniesiony do 6 samodzielnego batalionu informacji jako dowódca drużyny, walczył na Pomorzu, w Kołobrzegu, zdobywał Berlin,zdemobilizowany w marcu 1946r. w stopniu st.sierżanta. Osiadł z rodziną w Koszalinie, podjął pracę w PSS”Pionier”, potem w PSS jako magazynier. W 1982r. odszedł na emeryturę.Odznaczenia: Br.Medal. Zasłużonym na Polu Chwały”, Medal „Za Warszawę”,Medal „Za Odrę,Nysę i Bałtyk”, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal za Wyzwolenie Warszawy, O.H. „Grunwaldzka”, Krzyż Bitwy pod Lenino,Krzyż Kawalerski OOP.Pochowany z żoną Stefanią:Kwatera P-1, rząd 14, grób 5. |
 |
Płk Wacław Krzyżanowski – Lenino
– w opracowaniu- Pochowany: Kwatera P-19, rząd 1, grób 2. |
 |
Foto1612 Ppor. Bartłomiej Kuźmicz – Lenino Urodził się we wsi Połoneczka, Sybirak, W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.T.Kościuszki, przydzielony do plutonu ciężkich karabinów maszynowych w 6 kompanii,2 batalionu, 3 pułku piechoty, jako celowniczy w stopniu st.szeregowca brał udział w pierwszym i drugim dniu Bitwy pod Lenino, po bitwie przeniesiony do kompanii moździerzy, ukończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala i przeniesiony do 9 pp 3 Dywizji Piechoty im.R.Traugutta na dowódcę drużyny moździerzy, zdobywał Warszawę, walczył na Wale Pomorskim, o Kołobrzeg i w operacji Berlińskiej, zdemobilizowany w listopadzie 1945 w stopniu plutonowego. Osiadł w Koszalinie i podjął pracę w cegielni, a od 1953r. w Zakładach Drukarskich skąd w 1975r. podszedł na emeryturę.Odznaczenia: Br.Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”,Medal „Za Odrę,Nysę i Bałtyk”,Medal „Za udział w walkach o Berlin, Medal Za wyzwolenie Warszawy, Medal Za zwycięstwo nad Niemcami, O.H. „Za zasługi w rozwoju woj.koszalińskiego, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Awans do stopnia podporucznika LWP 1981r.Pochowany: Kwatera R-18, rząd 17, grób 31 |
 |
Foto1613 Mjr Eugeniusz Moskwa – Lenino Eugeniusz Moskwa urodził się w Wisznikach. W 1941r. wcielony do batalionów budowlanych Armii Czerwonej. W maju 1943r. przeniesiony do 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki. Przydzielony do 7 Baterii 1 Pułku Artylerii Lekkiej. W stopniu bombardiera brał udział w bitwie pod Lenino – wspierał atak na Trygubowo. W składzie swojej jednostki walczył o Warszawę. W 1944r. skierowany na szkołę oficerską artylerii w Chełmie – ukończył ją w lutym 1945r. w stopniu chorążego. Skierowany został do 3 Samodzielnego Pułku Moździerzy II Armii Wojska Polskiego. Forsował Nysę Łużycką i walczył o Pragę. Po wojnie przeniesiony do służby w Wojskach Ochrony Pogranicza i pozostał tu do emerytury w 1964r. Odszedł w stopniu majora. Po wojnie pracował w Lidze Obrony Kraju.Odznaczenia:Krzyż Walecznych/1945/, Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały/1946/, Medal za Warszawę/1946/, Medal za Odrę ,Nysę i Bałtyk/1945/, Medal Zwycięstwa i Wolności/1945/, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1964/,Medale – Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Odznaki WOP. Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/.Pochowany: Kwatera G-9, rząd 11, grób 20 |
 |
Foto1614 Ppor. Józef Olszewski – Lenino Sybirak, W maju 1943r. zgłosił się do służby w 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki,przydzielony do 2 plutonu 2 kompanii fizylierów w 2 pułku piechoty. Jako fizylier brał udział w bitwie pod Lenino w kierunku na Połzuchy. W czerwcu 1944 skierowany do szkoły oficerskiej w Łucku – nie ukończył jej – zachorował na tyfus. Po kuracji skierowany do 4 zapasowego pułku piechoty w Białymstoku, gdzie służył do końca wojny. W lipcu 1945r. skierowany do służby w WOP w Słupsku/ w stopniu plutonowego/. W listopadzie 1946r. przeniesiony do Bałtyckiej Brygady WOP w Koszalinie. W sierpniu 1949r. odszedł do rezerwy. Pracował w Urzędzie Skarbowym, w Powiatowym Zarządzie Weterynarii, w Państwowej Inspekcji Handlowej oraz Wojewódzkim Zarządzie Ochotniczej Straży Pożarnej. Awans do stopnia podporucznika w 1980r.Odznaczenia: Br.Med. Zasłużonym na Polu Chwały/1945/,Medal Zwycięstwa i Wolności/1945/, Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1946/, Odznaka Honorowa Kościuszkowska/1946/,Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Medal 30-lecia PRL/1974/, Medale za obronność kraju, Medale pożarnicze.Pochowany: Kwatera 45-53, rząd 5, grób 5. |
 |
Foto1615 Ppor. Edmund Raznerski – Lenino Edmund Raznerski urodził się we Lwowie. Sybirak. W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki,Przydzielony do kompanii moździerzy 2 batalionu 2 pułku piechoty, ukończył szkołę podoficerską w sierpniu 1943r. w stopniu kaprala, jako dowódca działonu brał udział w bitwie pod Lenino w kierunku na Trygubowo w pierwszym i drugim dniu walki, po bitwie przeniesiony do batalionu szkolnego gdzie szkolił zawiązki 3 Dywizji im. R.Traugutta, w składzie tej jednostki walczył o Warszawę, na Wale Pomorskim, o Kołobrzeg i w operacji berlińskiej. zdemobilizowany w grudniu 1945r. w stopniu sierżanta.Jako osadnik wojskowy objął gospodarstwo rolne w Koszalinie. po wywłaszczeniu go w związku z rozbudową miasta został wozakiem – rozwoził węgiel, w 1979r. odszedł na emeryturę.Odznaczenia:Medal Za Warszawę/1974/, Medal za Odrę Nysę i Bałtyk/1974/, Medal za udział w walkach o Berlin/1972/, Medal Zwycięstwa i Wolności/1974/,Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/.Awans do stopnia podporucznika 1981r.Pochowany: Kwatera R-8, rząd 3, grób 1 |
 |
Foto1616 Ppor. Józef Rodziewicz – Lenino Józef Rodziewicz urodził się w Kamienicy-Oszmianie, Sybirak, W maju 1943r. wstąpił razem z ojcem do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki – przedzielony do 3 drużyny, 3 plutonu, 2 kompanii fizylierów, 2 pułku piechoty, brał udział w bitwie pod Lenino w kierunku na Trygubowo, Wieczorem 12 października został ranny – leczony w szpitalu w Moskwie/ojciec zginął tegoż dnia/, po wyleczeniu dostał urlop zdrowotny, zdemobilizowany w kwietniu 1945r. ze względu na stan zdrowia, Osiadł w Rowach gdzie wraz z matką prowadził gospodarstwo rolne, Potem pracował w Fabryce Mebli w Słupsku, W 1953r. przeniósł się do Koszalina do Fabryki Mebli, Jako inwalida wojenny przeszedł na rentę w 1974r.Odznaczenia:Medal za Warszawę/1974/,Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk/1974/, Medal Zwycięstwa i Wolności/1974/, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/. Awans do stopnia podporucznika 1980r.Pochowani: R-19, rząd 1, grób 49. |
 |
Foto1617 Ppor. Jan Składan – Lenino Urodził się we Lwowie, Sybirak, W maju 1943r.wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki, przydzielony do pułku artylerii lekkiej, jako bombardier brał udział w bitwie pod Lenino w pierwszym i drugim dniu walki, ze swoją jednostką walczył o Warszawę, na Wale Pomorskim, nad Odrą i w szturmie na Berlin, zdemobilizowany w grudniu 1945r. Jako osadnik wojskowy zamieszkał w Koszalinie, podjął pracę kierowcy w PKS, W 1973r. odszedł na emeryturę.Odznaczenia:Krzyż Walecznych/1945/, Medal Zasłużonym na Polu Chwały/1946/, Medal za Warszawę/1946/, Medal za Odrę,Nysę i Bałtyk/1946/, Medal za udział w walce o Berlin/1986/, radziecki Medal Za Wyzwolenie Warszawy/1946/, radziecki Medal za zdobycie Berlina/1946/, Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1947/, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/,Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1979/, Awans do stopnia podporucznika/1981r./,Pochowany: Kwatera P-10, rząd 3, grób 11. |
 |
Foto1618 Ppor. Walenty Szuberla – Lenino Urodził się w Kraczkowej. Sybirak, Wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki,przydzielony do 1 pułku piechoty, a potem do 1 pułku artylerii, jako wręczyciel w baterii haubic brał udział w artyleryjskim przygotowaniu bitwy pod Lenino i wsparciu ataku, w składzie swojej jednostki walczył o Warszawę, na Wale Pomorskim, o Kołobrzeg, i w szturmie na Berlin, zdemobilizowany w grudniu 1945r. Po wojnie zamieszkał w Przeworsku – podjął pracę w charakterze strażnika w cukrowni. W 1947r. przybył do Koszalina – podjął pracę jako strażnik w PKO i Polskim Radiu -W sierpniu 1977 odszedł na emeryturę.Odznaczenia:Medal Zasłużonym na Polu Chwały/1945/,Medal Zwycięstwa i Wolności/1948/, Medal za udział w walkach o Berlin/1969/, Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk/1948/, Medal za Warszawę/1948/, Medal radziecki za zwycięstwo nad Niemcami/1946/, Medal radziecki za zdobycie Berlina/1946/, Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1946/, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1973/, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/. Awans do stopnia podporucznika 1981r.Pochowany: Kwatera R-30, rząd 5, grób 12. |
 |
Foto1619 Por. Stefan Świderski -Lenino
Pochodzi ze wsi Mogielnica woj. Tarnopolskie, W dniu 13.04.1940r. zesłany na Syberię do Nowosybirska, W maju 1943r. trafia do miejsca formowania I Dywizji Piechoty, wcielony do 1. Pułku Piechoty do artylerii – działonowy, Walczy pod Lenino, Od listopada 1943 do lutego 1944 jest słuchaczem Kursu Oficerów Polityczno – Wychowawczych, następnie przydzielony jest do 1.Dywizjonu Artylerii Szturmowej na stanowisku Z-cy Dowódcy Baterii, Od maja 1946r. pełni służbę w 8 Oddziale WOP w Przemyślu, od kwietnia 1947r. przydzielony do 12. Brygady WOP w Koszalinie, z dniem 11.01.1950r. przeniesiony do rezerwy.Podejmuje pracę w PSS Społem w Koszalinie , następnie kieruje działami transportu w przedsiębiorstwach koszalińskich. Odznaczenia: Krzyż Walecznych/1945/, Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”/1945/, Order Czerwonej Gwiazdy/1945/, Medale pamiątkowe – radzieckie i polskie. Pochowany z matką : Kwatera R-9, rząd 11, grób 7,8. |
|
Foto1620 Kpt. Mieczysław Uścinowski – Lenino Mieczysław Uścinowski pochodzi z białoruskiego miasteczka Giedziewicze. Sybirak. Wcielony do batalionów budowlanych Armii Czerwonej. W maju 1943r.przeniesiony do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przydzielony do 2 kompanii fizylierów w 2 pułku piechoty.Jako szeregowiec brał udział w bitwie pod Lenino w ataku na wieś Połzuchy w 1 i 2 dniu walki.Po bitwie ukończył szkołę podoficerską. W czerwcu 1944 został przeniesiony do 11 pułku piechoty 4 Dywizji Piechoty, pełnił służbę w sztabie pułku jako plutonowy, walczył na Wale Pomorskim, zdobywał Kołobrzeg, w końcu kwietnia 1945 został skierowany do Szkoły Oficerskiej Piechoty w Lublinie/ nie ukończył jej z powodu zapalenia płuc/, po wyleczeniu wrócił do swego 11 pułku, następnie do 12 pułku KBW w Szczecinie,, zdemobilizowany w lutym 1948 w stopniu plutonowego, Podjął pracę na PKP w Toporowie k.Świebodzina, w 1946 pracował w Gazowni Miejskiej w Szczecinie, w latach 1947 do 1956 WUBP w Szczecinie i Koszalinie, W latach 1957-1962 funkcjonariusz KWMO w Koszalinie, Następnie podjął pracę w Wojewódzkim Związku Spółdzielni Pracy,w Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej i w Przedsiębiorstwie Spedycji Krajowej i stąd odszedł na emeryturę.Odznaczenia: Krzyż Bitwy pod Lenino, Medale- Za Warszawę, Za Odrę, Nysę i Bałtyk, Za udział w walkach o Berlin, Odznaka”Grunwaldzka”, Odznaka Honorowa Za Zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego 1974, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP – 1973, Awans do stopnia kapitana WP w 1957r.Pochowany z żoną Krystyną: Kwatera P-10, rząd 6, grób 14. |
 |
Foto1621 st.sierż. Mieczysław Waltoś – Lenino Urodził się 14.07.1910r.Pochodzi ze wsi w powiecie Kołomyjskim. Wywieziony z rodzicami na Syberię. Wstępuje do I Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki. Przydzielony do 1 Pułku Piechoty. Jako szeregowiec brał udział w Bitwie pod Lenino – jego kompania została zdziesiątkowana. Walczy o Warszawę, Wał Pomorski i zdobywa Berlin. Pełnił funkcję szefa kompanii. Po wojnie w 1948r. osiadł we wsi Bartolino pow. Sławno – otrzymał jako osadnik gospodarstwo rolne. Pracował następnie w GS Polanów.Odznaczenia: Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal „Za Warszawę”, Odznaka Grunwaldzka, Medal „Za Odrę, Nysę , Bałtyk”, Krzyż Kawalerski OOP/1975/, Medale radzieckie „Za oswobodzenie Warszawy” , „Za wzięcie Berlina”. Wielokrotne podziękowania za wzorową służbę.Pochowani: Kwatera R-10, rząd 9, grób 35. |
 |
Foto1623 Płk Józef Wróblewski – Lenino Urodził się w Grodnie.W 1941r. wcielony do batalionów budowlanych Armii Czerwonej, W maju 1943r. wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przydzielony do 2 plutonu, 4 kompanii 2 batalionu 2 pułku piechoty. Jako dowódca drużyny w stopniu kaprala brał udział w Bitwie pod Lenino w ataku na Połzuchy. Pluton ochraniał baterię haubic 76 mm. Podczas przekraczania Miereji został raniony odłamkiem granatu pod lewe kolano – nie odszedł na tyły. Rano drugiego dnia walki został kontuzjowany od wybuchu bomby lotniczej. Ze swoją jednostką doszedł do Warszawy. W lipcu 1944r. został skierowany do grupy operacyjnej PKWN. W listopadzie 1944 został przeniesiony do 10 batalionu 25 pp na stanowisko z-cy dowódcy batalionu ds. politycznych. W składzie 2 Armii LWP forsował Nysę, walczył w operacji budziszyńskiej i w boju o Drezno. Wojnę zakończył na terenie Czechosłowacji. Po wojnie pełnił służbę wojskową w Wojskach Ochrony Pogranicza – w latach 1945 – 1949 w Sudeckiej Brygadzie WOP. Od roku 1950 w Bałtyckiej Brygadzie WOP w Koszalinie. W 1974r. odszedł na emeryturę ze stanowiska zastępcy dowódcy ds.politycznych w stopniu pułkownika. Inwalida wojskowy i wojenny.Odznaczenia: Krzyż Walecznych/1945/,Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały/1945/,Medal Za Warszawę/1945/, Medal Za Odrę, Nysę i Bałtyk/1945/, Medal za udział w walkach o Berlin/1968/,Medal Zwycięstwa i Wolności/1946/, Medal radziecki Za Zwycięstwo nad Niemcami/1946/, Order radziecki Wojny Ojczyźnianej/1968/,Medal czechosłowacki „Za Chrobrost”/1948/, Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1945/, Odznaka Honorowa Kościuszkowska/1946/, Odznaka 1000 lat Państwa Polskiego/1965/, Medale i Odznaki resortu Spraw Wewnętrznych i WOP, Medal 10-lecia PRL,Odznaki Honorowe regionalne, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP/1963/, Krzyż Oficerski OOP/1972/,Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/.Pochowany: Kwatera G-11 , rząd 3 , grób 5 , |
 |
Foto1624 Ppłk Jan Zawadka – Lenino Urodził się w Berezie Kartuskiej. Udział w Wojnie Obronnej 1939r. w szeregach 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich jako dowódca drużyny telefonicznej. Sybirak, W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki. Skierowany do szkoły oficerskiej – awans do stopnia chorążego. Objął funkcję dowódcy plutonu zwiadu i w tym charakterze bierze udział w bitwie pod Lenino. W dniu 12 października ciężko ranny w nogę. Po wyleczeniu wrócił do służby na stanowisko referenta sekcji mobilizacyjnej. Potem został dowódcą kompanii Szkoły Oficerskiej w Łodzi. Po zakończeniu wojny skierowany do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Pełnił służbę jako dowódca kursów oficerów personalnych MON, dowódca Batalionu Szkolnego , szef sztabu 43 pułku piechoty, dowódca kadry Marynarki Wojennej w Ustce. Odszedł na emeryturę w 1973r. Pracował w firmach transportowych.Odznaczenia: Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” – za Lenino,Order Wojny Ojczyźnianej, Krzyż Walecznych, Medal Zwycięstwa i Wolności/1945/, radziecki Medal Zwycięstwa, Medal za udział w walkach o Berlin, Odznaka Honorowa Grunwaldzka, Odznaka Honorowa „Za zasługi w rozwoju woj.koszalińskiego”, Odznaka Honorowa „Za zasługi dla miasta Koszalina”, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Odznaki resortowe MON. Krzyż Bitwy pod Lenino.Pochowany: Kwatera R-24, rząd 3, grób 46. |
 |
Foto1625 ppłk Władysław Zawadzki – Lenino W 1941r. wcielony do batalionów budowlanych Armii Czerwonej, W maju 1943r. przeniesiony do Wojska Polskiego. Przydział do plutonu zwiadu 3 pułku piechoty 1 Dywizji Piechoty im.Tadeusza Kościuszki. W stopniu szeregowego brał udział w bitwie pod Lenino w ataku na Trygubowo – pierwszego i drugiego dnia bitwy. W grudniu 1943r. przeniesiony do 1 samodzielnego dywizjonu przeciwlotniczego na stanowisko dowódcy drużyny zwiadu. Awans do stopnia bombardiera.a potem kaprala. Walczył pod Darnicą, o Warszawę, na Wale Pomorskim, w operacji berlińskiej. Zdemobilizowany w marcu 1946r. W styczniu 1950r. powołany na przeszkolenie wojskowe – awans do stopnia podporucznika – pozostał w Ludowym Wojsku Polskim do 1970r. Odszedł na emeryturę w stopniu podpułkownika.Odznaczenia: Medal Za Odrę, Nysę i Bałtyk/1947/, Medal za udział w walkach o Berlin/1968/,Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1945/, Złoty Krzyż Zasługi/1963/, Br. Sr. i Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”/1968/,Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1970/,Pochowany: Kwatera R-12, rząd 4, grób 22. |
 |
Foto1626 Mjr Jan Żuk – Lenino Urodził się w Nowym Jorku. W maju 1943r. wcielony do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przydzielony do 1 plutonu 6 kompanii 3 batalionu 2 pułku piechoty. Jako dowódca plutonu w stopniu plutonowego brał udział w bitwie pod Lenino na kierunku Połzuchy.W lutym 1944 skierowany do szkoły oficerskiej w Riazaniu. Po jej ukończeniu/ ze stopniem podporucznika/ przeniesiony został do Szkoły Oficerskiej Piechoty nr 2 w Lublinie – na stanowisko dowódcy plutonu, a następnie dowódcy kompanii. Po zakończeniu wojny służył w Szkole Oficerskiej w Gryficach, a po jej rozwiązaniu został szefem sztabu Oddziału WOP w Trzebiatowie, w 1947r. został zbrojmistrzem Bałtyckiej Brygady WOP w Koszalinie. W 1956r. przeniesiony do rezerwy w stopniu kapitana.Odznaczenia:Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały/1952/, Medal Za Warszawę/1952/, Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk/1952/, Medal za udział w walkach o Berlin/1970/,Medal radziecki Za Wyzwolenie Warszawy/1946/, Medal radziecki Za Zdobycie Berlina/1946/, Medal radziecki Za Zwycięstwo nad Niemcami/1946/, Odznaka Honorowa Grunwaldzka/1945/, Odznaka Honorowa Kościuszkowska, Medale resortowe MON, Krzyż Bitwy pod Lenino/1988/,Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski/1972/, Awans do stopnia majora/1973/.Pochowany: Kwatera G-8, rząd 15, grób 7. |
 |
Foto1627 Bolesław Bielankiewicz – I Armia Wojska Polskiego Żołnierz i oficer Ludowego Wojska Polskiego, Pionier Koszalina, organizator spółdzielczości pracy, Prezes Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni od 1954r., radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie,Pochowany: Aleja Zasłużonych II, rząd 3 , grób 12. |
 |
Foto1628 Jan Rajda – I Armia WP – Pionier Koszalina Żołnierz I Armii Wojska Polskiego, przebył szlak bojowy do Berlina, w 1946r. osiedlił się w Koszalinie, Gł.księgowy Oddziału NBP, Odznaczenia: Medal za zdobycie Berlina, Odznaka Grunwaldzka, Medal za Odrę i Nysę,Pochowany: |
 |
Foto1629 Andrzej Kościukiewicz – I Armia Wojska Polskiego Przeszedł szlak bojowy od Lenino do Berlina, Oficer LWP, – Pochowany Kwatera G-9, rząd 17 , grób 19 |
 |
Foto1630 Henryk Czerwiński – II Armia WP – Szeregowiec II Armii Wojska Polskiego od jej powstania/20.08.1944/, przeszedł cały szlak bojowy do Budziszyna i Melnika, Kapitan LWP, Pochowany Kwatera P-10, rząd 7, grób 13, |
 |
Foto1631 Tadeusz Piątkowski – Żołnierz I Dywizji Kościuszkowskiej – Pionier Walczył w 27 Dywizji Armii Krajowej „Wołyńskiej”, Potem w I Dywizji Kościuszkowskiej, walczył w Berlinie Pochowany w grobie rodzinnym: Kwatera R-13 , rząd 6 , grób 2 |
 |
Foto1632 Stefan Sokołowski – Gwardia Ludowa i Armia Ludowa Partyzant w lasach krakowskich, w Koszalinie Komendant Wojewódzki MO Pochowany z żoną: Kwatera P-6, rząd 3, grób 1 |
 |
Foto1633 Płk Bronisław Galant – Syn Pułku Urodził się w Częstochowie- ojciec był hutnikiem. W 1939r. rodzina Galantów uciekając przed Niemcami dotarła do Stalowej Woli, gdzie doczekała się wyzwolenia przez wojska radzieckie.Wówczas 15-letni Bronisław przedostał się do Lublina gdzie wyprosił Jerzego Putramenta zgodę na przyjęcie do Wojska Polskiego, w szeregach którego wyzwalał Warszawę, zdobywał Wał Pomorski i Kołobrzeg/tu został ranny/. Następnie przez Szczecin dotarł do Berlina. Po wojnie brał udział w wysiedlaniu Niemców z obrzeży Szczecina. Po demobilizacji został wcielony do Milicji Morskiej, a następnie Milicji Obywatelskiej. Przez wiele lat pracował w polskim kontrwywiadzie w Koszalinie, także na placówkach zagranicznych m.in. w Chile w okresie puczu Pinocheta. Po powrocie do kraju awansował na stanowisko Z-cy Komendanta Wojewódzkiego w Rzeszowie, a wkrótce potem został Szefem Komendy Wojewódzkiej MO w Częstochowie. Tu m.in. organizował trzykrotnie zabezpieczenie pielgrzymek Jana Pawła II. W 1990r. odszedł na emeryturę.Odznaczenia: Brązowy, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski i Oficerski OOP. Posiadał wiele odznaczeń wojskowych – polskich i radzieckich, odznaczeń resortowych MSW. Jednak najważniejsza była dla Niego Odznaka Syna Pułku.Pochowany: Aleja Zasłużonych II, Ściana urnowa. |
 |
Foto1634 Gen. bryg. Tadeusz Urbańczyk – Dowódca i Szef Sztabu Urodził się w Kazimierówce Zadzim pow. Sieradz, W latach 1935-1939 uczęszczał do szkoły powszechnej w Łodzi, w latach okupacji pracował jako robotnik najemny, po wyzwoleniu w styczniu 1945 wstąpił do Milicji Obywatelskiej w Łodzi, potem jest elewem Korpusu Kadetów w Andrzejowie k.Łodzi, a następnie w Legnicy. We wrześniu 1947r. skierowany zostaje do Oficerskiej Szkoły KBW w Legnicy – ukończył ją w maju 1949 w stopniu chorążego . Skierowany na dowódcę plutonu 6 Pułku KBW w Katowicach. W listopadzie 1952 skierowany do Wyższej Szkoły Piechoty w Rembertowie, w marcu 1956 został dowódcą batalionu piechoty górskiej w Wadowicach. W 1963r. rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego WP – ukończył je w lipcu 1966. Pozostał w ASG WP jako adiunkt w Katedrze Taktyki Ogólnej i Sztuki Operacyjnej. W październiku 1968 został szefem sztabu 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej w Gdańsku – we wrześniu 1970 został dowódcą Dywizji. We wrześniu 1973 skierowany na studia w ASG SZ ZSRR im.Woroszyłowa w Moskwie. Po jej ukończeniu w lipcu 1975 został dowódcą 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W październiku 1975 otrzymał nominację na stopień generała brygady.W kwietniu 1978 został Szefem sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W lutym 1983 został zastępcą komendanta ASG WP do spraw naukowych. W październiku 1984 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych, a w marcu 1988 – doktora habilitowanego nauk wojskowych. Zmarł w Warszawie po ciężkiej chorobie.Odznaczenia: Krzyż Oficerski OOP/1973/,Krzyż Kawalerski OOP/1968/, Złoty Krzyż Zasługi/1960/, Srebrny Krzyż Zasługi/1957/,Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”/1969/, Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”/1976/.Pochowany: Kwatera AZ-2,rząd 4, grób 41. |